Kuźnia mojego życia

Pożegnanie

Zakończyłem  dzisiaj
To swoje pisanie
Będę pisał dalej
Jak życia zostanie.

Starość mnie przygniata
I życie się kończy
Lecz chęć do pisania
Jeszcze się nie kończy.

Kiedy zamknę oczy
Będę już miał ciszę
Zza grobu już nigdy
Wiersza nie napiszę

Nikogo w swych wierszach
Obrazić nie chciałem
Brudy w naszych czasach
W wierszach opisałem.

Płacz lasu 26

Stanąłem w rzadkim lesie,
gdzie rośnie tylko wrzos,
a w tej grobowej ciszy ,
słychać jest lasu głos.

To jodły płaczą i te sosny,
wysokie tak jak wieża,
co były domem i ubraniem,
dla ptaka i dla zwierza.

Dziś nie pachnące, nie zielone
i jak posągi wyglądają,
spokojnie rosły poprzez wieki,
na wyrok śmierci dziś czekają.

Sosna żywicze leje łzy,
bo przyszedł z piła podły człowiek
pomyśl ile lat tutaj rosłam
-zdejmij te klapki z powiek.

Dziś piły warczą żywo,
pada stuletni dąb,
z przykrością patrzę na to żniwo,
bo to jest zwykły zrąb.

Gdy byłem dzieckiem, to był las,
lecz ile można brać?
dzisiaj jest pustka w naszym lesie,
że możesz w piłkę grać.

Mój pradziad drzewka sadził
i rosły długi, długi czas,
młode, gdy znów zapachną,
wśród żywych nie będzie nas.

Czy znów powrócą ptaki
i dzik zaostrzy kły,
kiedy zobaczę jodły
pośród porannej mgły?

Przestrzegam! Zastanów się chwilę!
bo łatwo ciąć i marnować,
o wiele, wiele trudniej
na nowo las odbudować.

Pieśń więzienna 41

Gdy mnie zabrano,
Dzwoniły kajdany,
Gdzież jest moja wolność,
Mój los opłakany.

Gdzie jest moje życie,
Gdzie moja rodzina,
Me życie zmieniła,
Nieszczęsna godzina.

Ja kozioł ofiarny,
Mam w więzieniu siedzieć,
Mej niewinności,
Sędzia nie chce wiedzieć.

Wyrok odczytano,
Zamknęli mnie w celi,
Czasem proszę Boga,
Niech mnie ktoś zastrzeli.

Czemu mnie więzicie,
Cóż ze mną robicie,
Przez niesprawiedliwość,
Niszczycie mi życie.

Nie będzie już ze mnie,
Człowieka dobrego,
Oczekujcie dranie,
Rozrachunku mego.

Odnajdę tych sędziów ,
Którzy mnie sądzili,
Którzy mej rodzinie,
Krzywdę wyrządzili.

Będę bez litości,
Tak jak oni byli,
Że mnie niewinnego,
Do pierdla wsadzili.

Bo Stary Testament
Mówi nam szeroko
Wybija ząb za ząb
I oko za oko.

Ja w celi więziennej
Robię planów wiele;
Albo ich wyduszę
Albo ich zastrzelę,

Bo życie jest krótkie,
A lat mi przybywa.
Czemu niewinnemu
Życie ktoś przerywa?

Zbiry i bandziory
Spokojnie grasują,
A mnie niewinnemu
Tak życie marnują.

Tego uniewinnią,
Kto ma forsy furę,
A ten musi siedzieć,
Który ukradł kurę.

Pogarda i nieład
Może wreszcie zginie;
Sędzia, prokurator
Gorsi są jak świnie.

Sędzia wyrok czyta,
Głupcy mu doradzą,
Artykuły znają,
Niewinnego wsadzą.

Niczym jesteś, chłopie,
Kiedy siedzisz w kiciu,
Baran zdecydował
O twym krótkim życiu.

Smutno we więzieniu,
Dyscyplina sroga,
Ale łatwiej wytrwać,
Kiedy wierzysz w Boga.
1982r.

Pieskie życie 100

Narodziny w bólu
Młode lata szkoła
Zanim się obejrzysz
Już cię praca woła

Mijają dni szare
I za dniówką dniówka
Takie moje życie
To wieczna harówka

Jam niewolnik życia
Wypłatą jest praca
Aż w końcu odchodzisz
Skąd się już nie wraca

Urodzisz się płacisz
Haracz i podatek
A kiedy umierasz
Także jest wydatek

Więc po co po śmierci
Grosz ostatni trwonić
Mnie może już wtedy
Pies zębami dzwonić

Ty marna istoto
Co po ziemi chodzisz
W płaczu się rodziłeś
I w płaczu odchodzisz.
1995r.

Pamiętajmy o 1939r.90

Najgorsze w Ojczyźnie
Że jesteśmy słabi
A nasza bezsilność
Naszych wrogów wabi

To apel do rządu
O rozsądek zdrowy
Bo jest krzyż złamany
I orzeł dwugłowy

Nie tak dawno Polska
Była mieczem kłuta
Zostały w pamięci
Oświęcim, Workuta

Chociaż są dowody
Żywych świadków mamy
Dziś o krwi i ranach
Znów zapominamy

Bóg kazał przebaczać
I wszystko się zgadza
Lecz winien jest kary
Kto Ojczyznę zdradza

Jedni się bogacą
Drudzy haracz płacą
Ojczyznę sprzedają
Nie wiedzą co tracą

Ojczyzna jak matka
Która piersi daje
Gdzież od naszej Polski
Są piękniejsze kraje

Bo każdy nasz sąsiad
Zawiść w sobie kryje
A orzeł dwugłowy
Przyjaźń obiecuje

I tak to za stołem
Wszystkie kraje siadły
Wśród dobrych przyjaciół
Psy Polaka zjadły.

1995r.